Zondag had René een erg goede dag. ’s Ochtends werd er een echo gemaakt en heeft hij zijn arts even gesproken. Het ziet er nog steeds goed uit. Sterker nog: Er kon nog meer ballast van hem verwijderd worden. Zijn katheter kon eruit. Ook konden een infuus uit zijn arm en de infusen uit zijn nek verwijderd worden. Dit zou betekenen dat hij nog maar 1 infuus over zou houden! Deze is zelfs ook verwijderd, omdat het niet goed doorliep. Het opnieuw prikken wilde niet meer goed lukken, dus heeft hij een tijd lang nergens aan vast gezeten. Deze vrijheid is meteen benut. René is -met behulp van slechts 1 verpleegster- op een stoel naast zijn bed gaan zitten. En hij heeft het daar nog een flinke tijd uitgehouden ook. Zelfs even rechtop staan is gelukt. Hij lag na dit hele avontuur dan ook trillerig, maar o zo voldaan in zijn bed.
Zondag is René ook begonnen met vast voedsel. Ontbeten met een beschuitje, geluncht met crackers, en toen we ’s avonds weer op bezoek kwamen bleek hij al een heel bord warm eten achter de kiezen te hebben. Dat doet me goed, want zijn lichaam heeft inmiddels wel weer bouwstoffen nodig om op te kunnen herstellen.
Vermoeiend
Zo prachtig als de zondag was, zo vermoeiend de maandag. Het werd inmiddels namelijk echt eens tijd om de stoelgang op te starten, want ‘de verse worst met aardappels van vorige week dinsdag zitten er nog in’. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik zal jullie de details besparen, maar laten we het er op houden dat het een erg vermoeiend proces is geweest, dat in combinatie met artsbezoeken leidden tot een uitgeputte René. Hoe groot de fysieke vermoeidheid dan ook mag zijn, de nieuwe energie werkt al wel door in Renes systeem. Hij vertelde over zijn verbeterde concentratievermogen. Waar hij eerder vaak moeite had om gesprekken te volgen en te vatten, merkt hij dat dat een stuk makkelijker gaat. En dat is behoorlijk fijn als je overladen wordt met informatie van artsen.
Hoi Wendy & Rene,
Mooie blog! Goed om te lezen dat het herstel voorspoedig gaat. Ik wens jullie heel veel beterschap! 🙂
Hallo lieve René en Wendy:
Wat was het fijn om René afgelopen woensdag in levende lijve te aanschouwen. Na veel omrijden en wegversperringen mocht het eindelijk zover zijn. Maar wat mij betreft gaat er niets boven ( de stad ) Groningen en dan met name het UMCG. Welke kundigheid daar aanwezig is besef je pas goed als je naast René ’s bed zit. De ingreep die nog maar een ruime week achter de rug is laat onverlet dat hij veel alweer zelf kan. Niet alleen de fysieke mogelijkheden groeien elke dag maar ook de mentale. Wat moet dat een heerlijke gewaarwording zijn en het is je zo gegund! Je bent een sterke briggelkont. Ook fijn om te zien dat bij Marga en Lorens de spanning weg is. Ti’s ook wat voor een vader en moeder en natuurlijk ook voor Jeroen. En bij elke sterke man een sterke vrouw. Wendy is topklasse. Het voorspoedige herstel heeft zeer zeker met haar nabijheid te maken. Liefde en aandacht genezen.
Maar opknappen doe je uiteraard ook omdat je in het UMCG in professionele handen bent, net zo topklasse! Er gaat niets boven de stad Groningen……Ik kom gauw weer kijkje nemen……
Hallo René
Ik heb net jullie nieuws gelezen.Wat geweldig dat je al weer ’n keer echte kost hebt kunnen etern,met de stoelgang komt ook wel weer.Ik hoop dat alles zo voorspoedig zal blijven gaan voor je.En fijn dat Wendy steeds bij je kan zijn.Heel veel liefs van mij.En ga zo door.
Clema
Top nieuws René! Voortaan wel even wat eerder je huiswerk doen voor de avondmaaltijd he! Beetje de zuster laten wachten tsss ;-)!
Vond het goed je gisteren even gezien te hebben met Rudi!
Spreek je snel weer vriend! 🙂
Bedankt voor al je lieve en mooie reacties, Evy. Oh en je mooie kaartje natuurlijk!!
Hallo Rene, ( sorry voor het fout spellen van jouw naam, de computer op kantoor kan de komma niet boven de laaste E zetten ).
De dagen in een ziekenhuis kunnen soms best lang duren en dan kun je echt uitkijken naar post van mensen die aan je denken, vandaar mijn kaartje. Ik hoop dat je er nog heel veel krijgt. Leuke en gekke kaartjes kunnen je weer opvrolijken wanneer je even een moment hebt dat het niet zo lekker gaat. Ben nu bezig met mijn laatste nachtdienst van deze week en daarom nu om 00.30 uur nog even een berichtje. Met Marjolein en Therry gaat het goed in kroatie. Ze hebben al een lekker kleurtje en genieten van de zon, uitstapjes en lekker eten. Voor jullie komt er straks ook weer een tijd dat jullie kunnen genieten van reizen naar het buitenland. Misschien staan er nog een paar exotische landen op jullie verlanglijstje. Werken de darmen al weer een beetje of is het nog hommeles? Hopelijk komt ook dat snel weer goed.
Succes met de revalidatie en tot schrijfs. Dikke knuffel van Evy.
Hallo Rene en Wendy,
Wat een leuke foto van jullie twee. Rene, je ziet er goed uit en wat fijn dat alle toeters en bellen zijn verwijderd. Ik heb een paar nachtdiensten en kijk elke nacht even op de site. Steeds weer komt er goed nieuws uit Groningen en dat maakt me blij. Hier hebben we met z’n allen op gehoopt of niet dan. Je zit al op een stoel, staat al even naast het bed, dat zijn goede berichten en met de poeperitis komt het ook wel goed. Wendy, wat fijn dat je nu zo veel bij hem kunt zijn en zelf ziet dat er elke dag weer vooruitgang is. Hopelijk blijven de berichten goed en gaat het herstel naar wens.
Dikke knuffel voor allebei, liefs Evy.