Als je dit hele traject al een keer hebt meegemaakt (en nog niet zo lang geleden ook), dan ontkom je niet aan vergelijkingen. Wat me vooral opvalt is de rust die René heeft. Ik weet nog hoe hij de vorige keer op de IC lag, amper wakker van de operatie en hij begon al aan slangetjes te trekken. Dat spul moest er allemaal uit! Waarom lag hij hier zo lang? Hij was de onrust zelve. Achteraf gezien was dit heel logisch: na jaren chronische vermoeidheid, had hij opeens een normaal energieniveau. Hij wist niet wat hem overkwam en al helemáál niet waar hij met deze hernieuwde energie naartoe moest. Het leven begon NU en hij moest direct starten met inhalen voor zijn gevoel. Even bijkomen was geen optie. Lees verder Hetzelfde, maar dan anders