Wendy en ik hebben vorige week tweeënhalve dag de toerist uitgehangen in Groningen. Ik had een hotel geregeld waar we pas eind september zouden slapen, na een avondje ‘de beste singer song writers’ aan te horen in poppodium De Oosterpoort. Leuk plannetje, maar ik wist natuurlijk niet dat ik zo hard zou stijgen op de wachtlijst. Wendy zou eigenlijk deze week op wandelvakantie gaan met haar moeder. Gezien de actuele ontwikkelingen liep het dus allemaal anders. Gelukkig was het hotel nog om te boeken en konden we er gelijk terecht. De kaartjes voor de DBSS-tour heb ik al een tijdje binnen. De kans is groot dat ik ze moet verkopen. Met andere woorden; eind september verwacht ik toch wel middenin het proces van de levertransplantatie te zitten.
IC met uitzicht op Martinitoren
Terug naar ons uitstapje. Groningen is een leuke stad om te vertoeven. Uiteraard ben ik er al vaak geweest voor poli bezoeken in het ziekenhuis. Toch heb ik al die keer slechts door wat winkelstraten gelopen. En dat terwijl er genoeg moois te zien is. Ik weet dat ik als een oude lul klink als ik zeg dat Groningen een mooie binnenstad heeft met veel musea, kerken, pittoreske gasthuizen gelegen in mooie binnenhofjes, maar ach. Ik ben ook al bijna dertig. En dan vergeet ik zowaar de Martinitoren die met haar 97 meter hoogte overal bovenuit torent. Daar zijn we natuurlijk ook even ‘opgeklommen’. Tijdens mijn rondleiding over de intensive care van het UMCG (september 2012) heb ik een poging gedaan alvast een bed met uitzicht op deze fameuze toren te reserveren. Ze konden helaas niets beloven. 😛
