Vrijdagochtend ontving ik een sms van René:
‘Komt allemaal goed met mij, ik voel het!’
Beter kan je je dag niet beginnen. René blijft inderdaad flinke stappen vooruit maken. Net een hogesnelheidstrein. Vrijdag (2 augustus) zijn de neussonde, beademing en drains verwijderd. Ook is hij alweer begonnen aan revalidatie, onder begeleiding van een fysiotherapeut. Hij heeft zelfs al even in een stoel gezeten! Wat een prestatie. De stappen die René fysiek zet zijn zo groot, dat hij er mentaal maar een beetje achteraan hobbelt. Hij kan het nog steeds niet bevatten en vindt het allemaal zo mooi, dat hij emotioneel wordt om alles. En dat is helemaal niet gek, wij doen lekker met hem mee.
Leermomentje
De wond van de operatie ligt inmiddels grotendeels bloot. Het is een flinke jaap: dwars over zijn buik, en vastgezet met een soort nietjes. Uiteraard heeft hij hier nog steeds pijn aan. René bepaalt met een pompje zelf de hoeveelheid pijnstilling die hem wordt toegediend. Hij vindt het nog lastig om de juiste balans hierin te vinden. De pijnstilling maakt hem ook suf, dus hij drukt niet te vaak: liever een beetje pijn, maar wel goed bij blijven. De pijnstilling zorgt echter ook voor goede doorvloeiing van vocht. Toen René vrijdag toenemende druk op zijn wond voelde, vertelde de verpleging hem dat hij wel vaak genoeg op het pompje moest drukken. Hij is vervolgens zo los gegaan op het knopje, dat hij naar eigen zeggen lag te trippen op bed en vervolgens knock-out is gegaan. Leermomentje.
Tussenhuis
Terwijl René in het ziekenhuis ligt, verblijven wij in een ’tussenhuis’: DE oplossing voor dit soort situaties, opgestart door de MDL-stichting en inmiddels in beheer van het ziekenhuis. Tussenhuizen zijn appartementen vlakbij het ziekenhuis, die bewoond mogen worden door familieleden van patiënten die van ver weg komen. Zo hebben we onze eigen plek, op 5 minuten loopafstand van René. We konden de laatste vrije woning bemachtigen, inclusief gestoorde onderbuurvrouw. Deze schreeuwt zo nu en dan alles bij elkaar, en vindt het maar niks dat familieleden van patiënten haar buren zijn;
“Ga naar jullie eigen huis!”
Vooralsnog kunnen wij er alleen maar om lachen.
Gezellig op dat kamertje, zo te zien! 😉
Take care! Zie je later.
Hartelijks, Roger
Wauw Rene, wat zie je er goed uit. Jou weer zien lachen ontroerd mij. Hier hebben we zo voor je op gehoopt en je doet het zo goed. Wat fijn dat er al veel toeters en bellen zijn verwijderd en dat je al bent begonnen met revalideren. Stapje voor stapje zal het nu gaan maar de ergste horde heb je al genomen. Wat fijn dat Wendy zo dicht bij je woont en je steunt waar ze kan. Florence Nightingale kan nog wat van haar leren. Ik hoop dat jouw herstel zo door blijft gaan.
Dikke knuffel van Evy.
Hahahaha, mooi stukje Wendy! Lekkere uitsmijter!
Better get well soon, or I’ll come over and kick your ass. :0)
Beste groeten,ook van Linda!
hahaha! I’m working my ass off to get well! I swear!
Jee, Rene, je ziet er stralend uit! Wat geweldig dat je genezing zo super gaat. We hopen dat alles goed aanslaat en je weer langzaamaan volop van het leven zult kunnen genieten! Lieve Wendy, wat fantastisch dat je dit zo mee kan maken en hem zo steunt, liefde is het beste medicijn om te genezen! liefs van ons allemaal!
Ik ben zeker erg aan het genieten van alle nieuwe energie. Dat kun je gerust stellen. En ook van de liefde uiteraard, haha!