Maand: januari 2019

Dik een week na de transplantatie, en nog steeds alleen maar goede berichten: de artsen zijn tevreden over de bloedwaardes en ook de echo’s van de lever zien er goed uit. Natuurlijk betekent dit niet dat het alleen maar rozengeur en maneschijn is. Lees verder Een ritssluiting in T-vorm

Als je dit hele traject al een keer hebt meegemaakt (en nog niet zo lang geleden ook), dan ontkom je  niet aan vergelijkingen. Wat me vooral opvalt is de rust die René heeft. Ik weet nog hoe hij de vorige keer op de IC lag, amper wakker van de operatie en hij begon al aan slangetjes te trekken. Dat spul moest er allemaal uit! Waarom lag hij hier zo lang? Hij was de onrust zelve. Achteraf gezien was dit heel logisch: na jaren chronische vermoeidheid, had hij opeens een normaal energieniveau. Hij wist niet wat hem overkwam en al helemáál niet waar hij met deze hernieuwde energie naartoe moest. Het leven begon NU en hij moest direct starten met inhalen voor zijn gevoel. Even bijkomen was geen optie. Lees verder Hetzelfde, maar dan anders

Na een operatie van bijna 10 uur kregen we zondagavond eindelijk het telefoontje dat de transplantatie geslaagd was. De operatie duurde iets langer dan in 2013 (toen was het 7 uur), maar daar waren we al voor gewaarschuwd. Er zou meer werk gaan zitten in het ‘lossnijden’ van zijn oude lever. De organen die wij in ons lichaam hebben zijn namelijk perfect op maat en op elkaar afgestemd. Maar toen René een donorlever kreeg, paste deze natuurlijk niet zo perfect als die van hemzelf. Gevolg: de lever drukte een beetje tegen andere organen en weefsels aan, wat uiteindelijk ging verkleven. Niet erg, maar om dat weer netjes los te snijden was er uiteraard wat extra tijd nodig. Lees verder Geslaagd!